مداومت کردن بر خواندن دعايي که
شيخ صدوق به سند خود، از عبد اللَّه بن سنان روايت کرده که گفت:
حضرت ابوعبد اللَّه امام صادق عليه السلام فرمود:
پس از اين، شبهه اي شما را خواهد رسيد، که بدون نشانه ديده شدني و امام هدايت کننده اي خواهيد ماند و از آن نجات نمييابد، مگر کسي که دعاي غريق را بخواند.
راوي گويد:
عرضه داشتم: دعاي غريق چگونه است؟
فرمود: چنين بگويد:
«يا اَللَّهُ يا رَحْمنُ يا رَحِيمُ يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ»؛
اي خداوند! اي رحمان! اي مهربان! اي دگرگون کننده دلها! دل مرا بر دينت پايدار کن.
راوي گويد: من گفتم:
«يا اَللَّهُ يا رَحْمنُ يا رَحِيمُ يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَالأَبْصارِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ».
فرمود: البته خداوند دگرگون کننده دلها و ديدهها است،
ولي همينطور که من ميگويم، تو نيز بگو: «يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ». 1
. و شيخ نعماني در کتاب الغيبة به سند خود، از حمّاد بن عيسي، از عبد اللَّه بن سنان روايت آورده که گفت:
من با پدرم به محضر امام ابوعبد اللَّه صادق عليه السلام شرفياب شديم، پس آن حضرت فرمود:
چگونه خواهيد بود اگر در حالي واقع شديد که امام هدايتگر و نشانه آشکاري نباشد (ديده نشود)؟
که از آن حيرت و سرگرداني نجات نيابد، مگر کسي که به دعاي غريق (يا حريق) دعا کند.
پدرم گفت: به خدا سوگند! اين بلا است. پس فدايت شوم! در آن هنگام چگونه رفتار کنيم؟
فرمود:
هرگاه چنان شد - و تو آن زمان را درک خواهي کرد - به آنچه در دست داريد [از عقيده راستين] متمسّک شويد، تا آنکه امر برايتان به خوبي روشن شود. 2
نظرات شما عزیزان: